Voorstellingen

Voorstellingen van Margit Odems zijn beeldend, fysiek en energiek van karakter. Belangrijke inhoudelijke inspiratiebronnen zijn de verhoudingen die tussen mensen bestaan en ontstaan en de invloed die de context heeft op de identiteit van een groep of individu.

Bijwonen van haar voorstellingen betekent een actieve ervaring aangaan die je uitdaagt om onze dagelijkse realiteit opnieuw te ontdekken. Het hier en nu speelt daarbij altijd een belangrijke rol. Daarom werkt Odems graag vanuit en met de locatie en maakt gebruik van de rol van het publiek. Ze ziet het publiek als een belangrijke medespeler, door het vermogen om in zijn ogen de (theatrale) realiteit als zodanig te laten ontstaan.

Haar voorstellingen waren o.a. te zien op Over het IJ Festival (2012, 2015 en 2017), Grachtenfestival (2015), Kunstnacht Waalwijk (2014), Festival aan de Werf Utrecht (2011), Amsterdam Fringe Festival (2011), Café Theater Festival Utrecht (2011, winnaar Publieksprijs) en International Theatre Festival of Beirut, Libanon (2010). Daarnaast maakt zij sinds 2011 locatie- en muziektheatervoorstellingen met non-professionals.

Mensding – 2017
Mensding is een beeldende performance over kijken en bekeken worden.
Theatermaker Margit Odems en beeldend kunstenaar Rosa Sijben nemen je mee op de veerpont van NDSM werf naar het Centraal Station en terug. Onderweg stelt hun werk het onderscheid tussen mens en object, tussen beeldende kunst en theater en tussen kunst en de dagelijkse realiteit op de proef. Odems en Sijben onthullen het mensige in het ding en het dingige in de mens.

KIJKREIZEN – 2015
In deze voorstellingsroute krijgt de Zeeheldenbuurt een stem. Hij spreekt de toeschouwers toe en maakt zichtbaar welke geheimen, gedachten en gebeurtenissen hij bij zich draagt.
Performers: Suzan Tolsma, Tijmen Legemaate, Erwin Maas, Iris van Vliet, Paalo van Eerten, Eeke Jagers en Margit Odems.

‘Wat Denk Je Dat Ik Nu Denk?’ – 2014
In deze montagevoorstelling onderzocht Odems hoe we met contextuele tekens, bestaande uit kleding, houdingen, gebaren en taal, onze verhoudingen en identiteit bepalen.  De kostuums bestaan uit een mix van stijlen die door de vreemde, maar secuur gekozen combinatie een nieuwe stijl vormen. Lichtontwerp: Trudy Hekman.

De Kopiist – 2011
Over de verstoorde (en gestoorde) relatie tussen de regisseuse en haar muze. Een theatervoorstelling waarin de controle hopelijk verloren gaat.
Tekst: Simon Weeda. Scenografie: Trudy Hekman. Kostuum: Tessa Verbei.

‘DWAAL’ – 2010 / 2011
“Ik vraag me ineens af of de taal die ik produceer wel correspondeert met de realiteit van het mens zijn. Of ik überhaupt een echte dialoog zou kunnen hebben met iemand.”

Een voorstelling waarin sociale codes worden blootgelegd en verbroken. Wat blijft er dan over?
Tekst: Maud Lazaroms. Scenografie: Trudy Hekman. Kostuum: Dymph Boss. Spel: Erwin en Tess.

‘Zoek’ – 2009
Een korte tekstvoorstelling (20 minuten) over sociale frustraties.
Tekst: Simon Weeda. Spel: Erwin en Lisette.

Erwin: Ik had overal behoefte aan.
Half zeven wekker, wilde in bed blijven liggen.
Toch maar op, wilde thuisblijven.
Toch maar naar het station, wilde een andere trein pakken.
Zo de horizon tegemoet.
Wilde de boel in de fik steken, wilde iemand in elkaar slaan.
Toch maar de trein in.
Wilde een meisje aanspreken, wilde die eikel zeggen dat hij zijn bek moest houden. “STILTECOUPÉ!”
Wilde aan de noodrem trekken.
Wilde uitstappen. Meisje achterna.
Ik wilde overa